Eerste week

Zo, mijn eerste week zit er alweer op. De eerste was het wel even flink wennen. Ik had al kleine Dorpjes gezien rondom Phnom Penh, maar dit was toch wel even wat anders. Alleen de reis naar het vrijwilligershuis toe zat al vol met nieuwe ervaringen. Ik ben samen met Leahkana ( dorpeling en leraar @ vrijwilligershuis ) en Jasper naar het busstation gegaan, waar allemaal gekke taxichauffeurs tegemoet kwamen die ons allemaal een busreis wouden aansmeren. Je moet je tas echt goed vasthouden, want die pakken ze zo van je af. Dit doen ze om ze omdat je dan een soort van verplicht ben bij hun in de bus te stappen. Gelukkig had ik Jasper nog bij me die daar al genoeg ervaring mee had. Eindelijk bij het busje aangekomen schrok ik wel een beetje, want het was echt een klein inimini busje die eigenlijk in mijn ogen al helemaal vol zat, maar volgens de chauffeur blijkbaar dus niet. Ik ben er inmiddels al achter gekomen, dat dit altijd zo gaat in Cambodja bij illegale taxi drivers. Nadat ik en Leakhana ons tussen de mensen in het busje hebben ingepropt reden we even daarna al snel weg. Doordat ik veel had gepraat met Leahkana en nog een andere medepassagier duurde de rit niet lang, en voor ik het wist konden we al uitstappen. We stapten bij een grote marktplaats uit, wat je hier veel tegenkomt langs de grote wegen. Alles ligt eigenlijk aan de grote highways ( snelwegen ). In de tijd dat ik een beetje rond had gekeken had leahkana al een tuktuk geregeld. Na alles de hebben ingeladen reden we richting het vrijwilligers huis, wat aan het eind van een lang zandpad ligt. Na een lange hobbelige weg waren we eindelijk aangekomen bij het vrijwilligers huis. Leakhana leidde me naar mijn kamer en nadat ik alles had neergezet en even naar buiten liep besefte ik pas eigenlijk hoe ver in van alles en iedereen af zit. Dit gaf wel een soort van beangstigend gevoel, maar probeerde me daarover heen te zetten. Even later kwam Fons, de man die mij gaat begeleiden de aankomende maanden. Een man op leeftijd, maar ik heb inmiddels al ervaringen dat het een erg leuke, gezellig man is met veel humor. Hij heeft me alles laten zien en veel verteld over het leven hier en hoe je daar het beste mee kan omgaan, waar ik veel aan heb gehad. De eerste dag was erg onwennig en voelde met niet echt lekker op m’n gemak, maar na een paar dagen werd dat steeds minder en voel me nu helemaal op m’n plek. De hele familie van het shopje waar wij altijd eten is erg aardig en harstikke vriendelijk en verzorgen ons uitermate goed. Het les geven is ook harstikke tof en het zijn allemaal hele leuke kinderen die graag een woordje Engels willen leren spreken. Voor de rest gaan het hier soms wel allemaal op zijn elf en dertigst, maar daarin kan ik me prima vinden. Elke dag hebben we een soort van siësta van 14.00 – 17.30, die je zeker nodig hebt met dit weer. Je kunt dan lekker even in hangmat gaan liggen en even een middagdutje doen. Soms komen er ook nog mensen voor een bril uit te zoeken, wat altijd wel erg grappig is om te zien.